Η Γκάμπι είχε βάλει το κλειδί στην αγκαλιά της και το μελετούσε ήσυχα. Λίγες στιγμές αργότερα ενημέρωσε με λύπη τους άλλους ότι έδειχνε ξεκάθαρα ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το να ακολουθήσει τον χάρτη προς τον καταρράκτη «Tullopers or Smergs», είχε λαχανιάσει αποφασιστικά ενώ μαχαιρώνει το κουνώντας το δάχτυλό της προς τη μακρινή ομίχλη. «Εκεί θα πάμε, είτε μας αρέσει είτε όχι!

​

Ωστόσο, πριν προλάβει να ολοκληρώσει την τραυλή εισαγωγή του, με την ταχύτητα ενός πεινασμένου χαμαιλέοντα να βγάζει τη γλώσσα του για να πιάσει ένα γεύμα, το πλάσμα είχε ξαφνικά απλώσει το χέρι με αυτό που ο Ντάνιελ νωρίτερα είχε υποθέσει ότι ήταν απλώς ένα χέρι. Όταν τα δάχτυλα που βρίσκονταν στα δάχτυλα είχαν κουλουριαστεί γύρω από τη μέση του Ντάνιελ σαν πλοκάμια, πλοκάμια χταποδιού, είχε κρατήσει την αναπνοή του και βόγκηξε με τη φοβερή προσδοκία ότι ανά πάσα στιγμή επρόκειτο να γίνει ένα νόστιμο σνακ. «Σε παρακαλώ μη με φας! Έχω πολύ πικρή γεύση! Είμαι δηλητηριώδης!» λαχάνιασε και παρακαλούσε απελπισμένος ενώ ένιωθε να σηκώνεται από το έδαφος. «Αν με φας, θα είσαι άρρωστος για πάντα», υποσχέθηκε όσο πιο πειστικά μπορούσε.